باز آمد این نوبهار
ایسکانیوز: واپسین لحظات سال 1388 در حال سپری شدن است و سال نو برای حلول بی تابی می کند. خرمی و شکوفایی طبیعت در بهار نویدبخش تحولی شگرف برای روح و جسم آدمیان و جانمایه تحول و پویایی است. باز هم سالی گذشت و گردش ایام ما را با نوازش نسیم ملایم بهاری از روزمرگی و سردی در زندگی به خود آورد. نسیم زندگی بخش بهاری هر ساله در این ایام با نوازش نباتات ، درختان و موجودات زنده جانی تازه در کالبد آنها می دمد و رستخیزی نو در طبیعت سرد برپا می کند.ابرها بارور می شوند، درختان جامه سبز می پوشند و شکوفه های رنگارنگ زینت بخش قامت آنان در دشت و دمن می گردد و جای و جای طبیعت از این خیزش دوباره به نوعی رخ می نمایند.
*بهار آموزه ای توحیدی آغاز فصل بهار و فرا رسیدن نوروز همراه با موسم اعتدال طبیعت ، تعدیل روز و شب و کاهش سوز و سرمای زمستان و تاریکی شبهای سرد می شود و به نوعی رستاخیز و بیداری طبیعت خفته است، روزی که با گرمای خورشید و نزول رحمت آسمانی دامن کوه ها و صحراها با سبزه ها و گلهای رنگارنگ آذین یافته و گسترده می شود و جسم و تن آدمی نیز از این تغییر و تحول بی بهره نمی ماند.از نوروز و رستخیز طبیعت و زنده شدن دوباره نباتات، درختان، طراوت و خرمی باغها، جنگلها و حتی تاثیر آن بر روح و جان آدمیان باید درس توحید و قدرت الهی و رستاخیز و رجوع نهایی به سوی پروردگار را بیاموزیم . در قرآن کریم نیز خداوند متعال بارها درباره احیای زمین و رویش گیاهان تذکر داده که از آن می توان به عنوان درسی توحیدی یاد کرد.
*نوروز در میان ایرانیانایران با برخورداری از یک پیشینه چند هزار ساله تمدنی و میراث بی پایان فرهنگ مادی و معنوی، از تعداد بیشماری عناصر شکل دهنده هویت ملی برخوردار بوده و هست . اکنون که جشن نوروز به ثبت جهانی به نام فرهنگ ایرانی رسیده اما از لحاظ تاریخی و حقوق بین المللی دارای اهمیت بسزایی در عصر کنونی است و شناساندن آن به جهانیان موجب افزایش و گسترش دامنه ارزشی آن به لحاظ فرهنگی کهن و مانا در میان مردم جهان خواهد شد و این امر گویای مفهوم و پنداره نمادین از فرهنگ ایران فراتر از یک پهنه سرزمینی است.نوروز، از جشن‌های باستانی ایرانیان است. در زمانهای کهن، جشن نوروز در نخستین روز فروردین (معمولاً مطابق با 21 مارس ) آغاز میشد، ولی مشخص نیست که چند روز طول میکشیده است. گفته شده است در بعضی از دربارهای سلطنتی در دوره های باستان جشن نوروز یک ماه ادامه داشته است. مطابق برخی از اسناد، جشن عمومی نوروز تا پنجمین روز فروردین برپا میشده و جشن خاص نوروز تا آخر ماه ادامه می یافته است . شاید بتوان گفت، در طی پنج روز اول فروردین جشن نوروز جنبه ملی و عمومی داشته و طی باقیمانده ماه، مردم عادی با رفتن به دربار حکومت کمی جنبه خصوصی پیدا می نموده است.آنچه مسلم است نوروز در ایران جشن آغاز سال نوست و بهار از محبوبترین فصول سال نزد ایرانیان محسوب می شود و برگزاری مراسم عید و برپایی آیین های ویژه در آغاز فصل بهار همراه با رویش زمین و نباتات از ویژگی های رفتاری ایرانیها و اقوام دیگر که این آیین هارا گرامی می دارند، است .در ادبیات کهن و معاصر نیز بهار از مطرح ترین موضوعات در شعر و ادب فارسی است . شاید سرسبزی این فصل در ایران و نوزایی جهان و شکوفایی طبیعت از دلایلی باشد که بهار را از محبوبترین موضوعات در ادب فارسی ساخته است.نوروز در ایران همراه است با گسترده شدن سفره هفت سین، خانه‌تکانی، درست کردن و خوردن غذاهای رنگین و متنوع و مخصوص در شب آغازین سال نو، دید و بازدید، ، مسافرت و...ایرانیان نوروز را با آداب دینی و اسلامی آمیخته اند و یکی از نمونه‌های آمیختگی فرهنگ ایرانی و اسلامی در مراسم عید‌نوروز حضور ایرانیها در هنگام تحویل سال نو در مکان‌های مقدس و پس از آن به جای آوردن صله ارحام است که این امر پیام وحدت دینی و آیینی را به همراه دارد.
*بهار آموزه ای توحیدی آغاز فصل بهار و فرا رسیدن نوروز همراه با موسم اعتدال طبیعت ، تعدیل روز و شب و کاهش سوز و سرمای زمستان و تاریکی شبهای سرد می شود و به نوعی رستاخیز و بیداری طبیعت خفته است، روزی که با گرمای خورشید و نزول رحمت آسمانی دامن کوه ها و صحراها با سبزه ها و گلهای رنگارنگ آذین یافته و گسترده می شود و جسم و تن آدمی نیز از این تغییر و تحول بی بهره نمی ماند.از نوروز و رستخیز طبیعت و زنده شدن دوباره نباتات، درختان، طراوت و خرمی باغها، جنگلها و حتی تاثیر آن بر روح و جان آدمیان باید درس توحید و قدرت الهی و رستاخیز و رجوع نهایی به سوی پروردگار را بیاموزیم . در قرآن کریم نیز خداوند متعال بارها درباره احیای زمین و رویش گیاهان تذکر داده که از آن می توان به عنوان درسی توحیدی یاد کرد.
*نوروز در میان ایرانیانایران با برخورداری از یک پیشینه چند هزار ساله تمدنی و میراث بی پایان فرهنگ مادی و معنوی، از تعداد بیشماری عناصر شکل دهنده هویت ملی برخوردار بوده و هست . اکنون که جشن نوروز به ثبت جهانی به نام فرهنگ ایرانی رسیده اما از لحاظ تاریخی و حقوق بین المللی دارای اهمیت بسزایی در عصر کنونی است و شناساندن آن به جهانیان موجب افزایش و گسترش دامنه ارزشی آن به لحاظ فرهنگی کهن و مانا در میان مردم جهان خواهد شد و این امر گویای مفهوم و پنداره نمادین از فرهنگ ایران فراتر از یک پهنه سرزمینی است.نوروز، از جشن‌های باستانی ایرانیان است. در زمانهای کهن، جشن نوروز در نخستین روز فروردین (معمولاً مطابق با 21 مارس ) آغاز میشد، ولی مشخص نیست که چند روز طول میکشیده است. گفته شده است در بعضی از دربارهای سلطنتی در دوره های باستان جشن نوروز یک ماه ادامه داشته است. مطابق برخی از اسناد، جشن عمومی نوروز تا پنجمین روز فروردین برپا میشده و جشن خاص نوروز تا آخر ماه ادامه می یافته است . شاید بتوان گفت، در طی پنج روز اول فروردین جشن نوروز جنبه ملی و عمومی داشته و طی باقیمانده ماه، مردم عادی با رفتن به دربار حکومت کمی جنبه خصوصی پیدا می نموده است.آنچه مسلم است نوروز در ایران جشن آغاز سال نوست و بهار از محبوبترین فصول سال نزد ایرانیان محسوب می شود و برگزاری مراسم عید و برپایی آیین های ویژه در آغاز فصل بهار همراه با رویش زمین و نباتات از ویژگی های رفتاری ایرانیها و اقوام دیگر که این آیین هارا گرامی می دارند، است .در ادبیات کهن و معاصر نیز بهار از مطرح ترین موضوعات در شعر و ادب فارسی است . شاید سرسبزی این فصل در ایران و نوزایی جهان و شکوفایی طبیعت از دلایلی باشد که بهار را از محبوبترین موضوعات در ادب فارسی ساخته است.نوروز در ایران همراه است با گسترده شدن سفره هفت سین، خانه‌تکانی، درست کردن و خوردن غذاهای رنگین و متنوع و مخصوص در شب آغازین سال نو، دید و بازدید، ، مسافرت و...ایرانیان نوروز را با آداب دینی و اسلامی آمیخته اند و یکی از نمونه‌های آمیختگی فرهنگ ایرانی و اسلامی در مراسم عید‌نوروز حضور ایرانیها در هنگام تحویل سال نو در مکان‌های مقدس و پس از آن به جای آوردن صله ارحام است که این امر پیام وحدت دینی و آیینی را به همراه دارد.
1388خداوردی اسدی
ایسکانیوز
Posts
0 نظرهای شما:
Post a Comment