مهر بررسی کرد
گزارشی از وضعیت 11 ساله وزنه‌برداری ایران
سقوط آزاد با دوپینگ
وضعیت وزنه برداری ایران در شرایطی این روزها بحرانی تر از قبل شده است که در طول 11 سال گذشته برای سرعت بخشیدن به سقوط و نزول خود اقدام به دوپینگ کرده است
.به گزارش خبرنگار مهر، دهه اول از قرن بیست و یکم میلادی برای وزنه برداری ایران دوران پرفراز و نشیبی را به همراه داشت. از نایب قهرمانی در المپیک 2000 سیدنی تا عنوان بیست و هشتمی المپیک 2008 پکن فاصله زیادی است که طی 8 سال و البته با شیب منفی طی شد.
امروز که در آستانه آخرین روزهای ماه ژانویه سال 2010 میلادی قرار داریم مشکلات وزنه برداری ایران به جایی رسیده که تمام اخبار ورزش کشور تحت تاثیر اتفاقات ناگوار یکی دو سال اخیر این رشته قرار گرفته و به نظر می رسد باید اقدامی عاجل و ریشه ای صورت گیرد تا جامعه وزنه برداری راه جدیدی را در پیش گیرد.
با این مقدمه به ذکر برخی نکات و آنچه در سالیان گذشته بر این رشته پرحاشیه گذشته می پردازیم تا بلکه تنویری باشد برای عوام و آنان که از واقعیات اطلاعات کاملی ندارند.
از 1999 تا 2006 ؛ هر سال حداقل یک مدالسال 2000 میلادی پرافتخارترین سال برای وزنه برداری ایران در عرصه های بین المللی بود؛ نایب قهرمانی در المپیک سیدنی با 2 مدال طلای حسین توکلی و حسین رضازاده و عنوان چهارمی کوروش باقری (فقط به دلیل وزن بیشتر بدن نسبت به نفر سوم وزن 94 کیلوگرم) حاصل آمد سال 2001. میلادی در مسابقات جهانی ترکیه و در غیاب ایوانف ، یک مدال طلا و یک مدال برنز نصیب کوروش باقری و محمد حسین برخواه شد. سال بعد آن یعنی در رقابتهای 2-2 لهستان، حسین رضازاده ضمن کسب مدال طلا موفق شد عنوان قویترین مرد جهان را نصیب کشورمان سازد.
سال 2003 در ونکوور کانادا علی فلاحتی نژاد و حسین رضازاده 2 مدال طلا به دست آوردند و محمد حسین برخواه شانس نخست کسب مدال طلا، دچار حادثه شد و دستش خالی ماند. با این حال ایران از نظر امتیازی نایب قهرمان جهان شد و بیشترین سهمیه برای المپیک آتن را به دست آورد.
سال 2004 میلادی در المپیک آتن تنها مدال طلای کاروان وزنه برداری نصیب حسین رضازاده شد. سال 2005 در رقابتهای جهانی قطر باز هم این رضازاده بود که گردن آویز طلا را بر گردن آویخت و این اتفاق در مسابقات جهانی دومنیکن به سال 2006 تکرار شد.
در سال 1999 نیز شاهین نصیری نیا و حسین رضازاده در مسابقات جهانی یونان به ترتیب یک مدال طلا و یک مدال برنز کسب کرده بودند و در واقع می توان گفت از سال 1999 تا 2006 همه ساله حداقل یک مدال جهانی یا المپیکی نصیب وزنه برداران ایرانی می شد.
حکایت آن 9 نفر قربانی!اواخر سال 2006 میلادی و با حضور سرزده ماموران وادا در تهران که گفته می شد برای گرفتن آزمایش دوپینگ از دوچرخه سواران راهی کشورمان شده اند، بدون خبر قبلی افسران کمیته مبارزه با دوپینگ به اردوی وزنه برداران رفتند که ماحصل این بازدید سرزده، مثبت اعلام شدن آزمایش دوپینگ 9 قهرمان ایرانی بود و در این میان فقط تست حسین رضازاده منفی اعلام شد که در آن برهه حرف و حدیث های خاص خود را به همراه داشت.
این در حالی بود که ایوانف چندی پیش از سوی فدراسیون وزنه برداری ایران کنار گذاشته شده بود اما با اصرار و پافشاری مسئولان وقت کمیته ملی المپیک و به نوعی قبول مسئولیت توسط آنان، این مربی بلغاری و همسرش دوباره از ایران سردرآوردند.
در آن جریان برادر علی طاهری مسئول ستاد مبارزه با دوپینگ در محل اردوها حاضر بود اما در نهایت آنچه به قول ایوانف نوعی دارو درمانی خوانده می شد، جریمه ای سنگین نصیب ورزش ایران کرد و ضمن پرداخت 400 هزار دلار جریمه نقدی، باعث محرومیت دو ساله 9 تن از بهترین وزنه برداران کشورمان از حضور در میادین بین المللی شد.
ضمن اینکه تغییرات اساسی در فدراسیون وزنه برداری رخ داد تا به قولی مشکلات ریشه کن شود. آن روزها تاماش آیان رئیس مجاری فدراسیون جهانی در نامه ای خطاب به علی مرادی رئیس فدراسیون وزنه برداری ایران، خواستار کناره گیری وی از سمتش شد و به نوعی در کار سازمان تربیت بدنی کشورمان دخالت کرد.
ارتقا پست به دلیل ناکامیطی سالهای 2007 تا 2009 که مسابقات جهانی در شهرهای چیانگهای تایلند، پکن چین (المپیک 2008) و گویانگ کره جنوبی برگزارش شد، هیچ عنوانی نصیب وزنه برداری ایران نشد و علیرغم حضور جوانان با انگیزه ای چون محسن بیرانوند، اصغر ابراهیمی، سجاد بهروزی و رشید شریفی، حسرت تکرا مدالهای رنگین سالهای گذشته بر دل وزنه برداری ایران ماند.
سعید علی حسینی هم که از دهم سپتامبر سال 2008 و پس از تحمل 2 سال محرومیت دوباره به صحنه رقابتها بازگشته بود، در رقابتهای باشگاههای آسیا و جوانان قاره پهناور جهان ضمن درو کردن تمام مدالهای طلای دسته سنگین وزن، رکودهای جدیدی در رده جوانان جهان به نام خود ثبت کرد و به تعبیری روی دست حسین رضازاده بلند شد، اما در آستانه رقابتهای جهانی گویانگ به سال 2009 ، به طرز مشکوکی خبر از مصدومیت نابهنگام وی داده شد و در فاصله 24 ساعت مانده تا کسب مدال طلای دسته 105+ کیلوگرم، کادر فنی با بهانه ای واهی مانع از افتخارآفرینی این جوان ایرانی شد.
نکته جالب اینکه علیرغم امکان استفاده از بهداد سلیمی کرد آسیابی در این وزن و حضور پیوسته او در اردوهای تیم ملی، اجازه وزنه زدن به او هم داده نشد تا دست ایران از کسب عنوان خالی تر از همیشه بماند. ضمن اینکه در این جریان هم ردی از برادر دکتر طاهری به عنوان فرد همراه تیم ملی دیده می شود.
با این حال رضازاده در بازگشت به کشور ارتقا درجه یافت و سرپرست موقت فدراسیون وزنه برداری شد. داراب ریاحی نیز نایب رئیس وی شد تا شائبه همکاری های پشت پرده این دو نفر در طول سالهای 2007 تا 2009 پررنگ تر به نظر برسد.
پیرمرد پول پرست 70 سالهبعدها اعلام شد که سعیدعلی حسینی دوپینگی بوده و به این دلیل کادر فنی مانع از شرکت او در رقابتهای جهانی گویانگ شده است. مسئولان فدراسیون نیز اعلام کردند از موضوع اطلاع داشته و به همین دلیل جلوی محرومیت بلند مدت سعید علی حسینی، و وزنه برداری ایران را به نوعی گرفته اند. البته آنچه در ادامه رخ داد، بسیار جالب بود با آنکه اسم سعید علی حسینی در لیست دوپینگی های فدراسیون جهانی نبود اما نایب رئیس فدراسیون پیشاپیش خبر از محرومیت وی به خاطر مثبت بودن نمونه B آزمایش دوپینگش می دهد!
از طرفی عنوان می شود با وجود حداقل 3 دوپینگی در سال 2009 برای وزنه برداری ایران (و به روایتی 5 دوپینگی که نام دو تن دیگر بزودی رسما اعلام می شود) رئیس فدراسیون جهانی رضایت داده از تعلیق وزنه برداری ایران و حتی اخذ جریمه نقدی صرف نظر کند، به شرط آنکه این دفعه، بار آخر اشتباهات این چنینی باشد!
علی حسینی خود می گوید کادر فنی تیم ملی ایران به دستور تاماش آیان مانع از وزنه زدن این وزنه بردار شده و در واقع این یک دستور اکید از مقامات بالای فدراسیون جهانی بوده است!
همه این اتفاقات منجر به حضور دست اندرکاران فعلی فدراسیون در بوداپست ، مقر فدراسیون جهانی وزنه برداری شده و آنچه در نهایت رخ می دهد، پرشدن جیب گشاد پیرمرد 70 ساله ای است که بیش از 30 سال به بهانه مبارزه با پدیده دوپینگ، سرمایه کشورها را چپاول کرده و در راه مقاصدی که خود بهتر می داند، خرج می کند. مردی که شائبه صهیونیست بودن وی نیز مطرح شده است.
امروز که در آستانه آخرین روزهای ماه ژانویه سال 2010 میلادی قرار داریم مشکلات وزنه برداری ایران به جایی رسیده که تمام اخبار ورزش کشور تحت تاثیر اتفاقات ناگوار یکی دو سال اخیر این رشته قرار گرفته و به نظر می رسد باید اقدامی عاجل و ریشه ای صورت گیرد تا جامعه وزنه برداری راه جدیدی را در پیش گیرد.
با این مقدمه به ذکر برخی نکات و آنچه در سالیان گذشته بر این رشته پرحاشیه گذشته می پردازیم تا بلکه تنویری باشد برای عوام و آنان که از واقعیات اطلاعات کاملی ندارند.
از 1999 تا 2006 ؛ هر سال حداقل یک مدالسال 2000 میلادی پرافتخارترین سال برای وزنه برداری ایران در عرصه های بین المللی بود؛ نایب قهرمانی در المپیک سیدنی با 2 مدال طلای حسین توکلی و حسین رضازاده و عنوان چهارمی کوروش باقری (فقط به دلیل وزن بیشتر بدن نسبت به نفر سوم وزن 94 کیلوگرم) حاصل آمد سال 2001. میلادی در مسابقات جهانی ترکیه و در غیاب ایوانف ، یک مدال طلا و یک مدال برنز نصیب کوروش باقری و محمد حسین برخواه شد. سال بعد آن یعنی در رقابتهای 2-2 لهستان، حسین رضازاده ضمن کسب مدال طلا موفق شد عنوان قویترین مرد جهان را نصیب کشورمان سازد.
سال 2003 در ونکوور کانادا علی فلاحتی نژاد و حسین رضازاده 2 مدال طلا به دست آوردند و محمد حسین برخواه شانس نخست کسب مدال طلا، دچار حادثه شد و دستش خالی ماند. با این حال ایران از نظر امتیازی نایب قهرمان جهان شد و بیشترین سهمیه برای المپیک آتن را به دست آورد.
سال 2004 میلادی در المپیک آتن تنها مدال طلای کاروان وزنه برداری نصیب حسین رضازاده شد. سال 2005 در رقابتهای جهانی قطر باز هم این رضازاده بود که گردن آویز طلا را بر گردن آویخت و این اتفاق در مسابقات جهانی دومنیکن به سال 2006 تکرار شد.
در سال 1999 نیز شاهین نصیری نیا و حسین رضازاده در مسابقات جهانی یونان به ترتیب یک مدال طلا و یک مدال برنز کسب کرده بودند و در واقع می توان گفت از سال 1999 تا 2006 همه ساله حداقل یک مدال جهانی یا المپیکی نصیب وزنه برداران ایرانی می شد.
حکایت آن 9 نفر قربانی!اواخر سال 2006 میلادی و با حضور سرزده ماموران وادا در تهران که گفته می شد برای گرفتن آزمایش دوپینگ از دوچرخه سواران راهی کشورمان شده اند، بدون خبر قبلی افسران کمیته مبارزه با دوپینگ به اردوی وزنه برداران رفتند که ماحصل این بازدید سرزده، مثبت اعلام شدن آزمایش دوپینگ 9 قهرمان ایرانی بود و در این میان فقط تست حسین رضازاده منفی اعلام شد که در آن برهه حرف و حدیث های خاص خود را به همراه داشت.
این در حالی بود که ایوانف چندی پیش از سوی فدراسیون وزنه برداری ایران کنار گذاشته شده بود اما با اصرار و پافشاری مسئولان وقت کمیته ملی المپیک و به نوعی قبول مسئولیت توسط آنان، این مربی بلغاری و همسرش دوباره از ایران سردرآوردند.
در آن جریان برادر علی طاهری مسئول ستاد مبارزه با دوپینگ در محل اردوها حاضر بود اما در نهایت آنچه به قول ایوانف نوعی دارو درمانی خوانده می شد، جریمه ای سنگین نصیب ورزش ایران کرد و ضمن پرداخت 400 هزار دلار جریمه نقدی، باعث محرومیت دو ساله 9 تن از بهترین وزنه برداران کشورمان از حضور در میادین بین المللی شد.
ضمن اینکه تغییرات اساسی در فدراسیون وزنه برداری رخ داد تا به قولی مشکلات ریشه کن شود. آن روزها تاماش آیان رئیس مجاری فدراسیون جهانی در نامه ای خطاب به علی مرادی رئیس فدراسیون وزنه برداری ایران، خواستار کناره گیری وی از سمتش شد و به نوعی در کار سازمان تربیت بدنی کشورمان دخالت کرد.
ارتقا پست به دلیل ناکامیطی سالهای 2007 تا 2009 که مسابقات جهانی در شهرهای چیانگهای تایلند، پکن چین (المپیک 2008) و گویانگ کره جنوبی برگزارش شد، هیچ عنوانی نصیب وزنه برداری ایران نشد و علیرغم حضور جوانان با انگیزه ای چون محسن بیرانوند، اصغر ابراهیمی، سجاد بهروزی و رشید شریفی، حسرت تکرا مدالهای رنگین سالهای گذشته بر دل وزنه برداری ایران ماند.
سعید علی حسینی هم که از دهم سپتامبر سال 2008 و پس از تحمل 2 سال محرومیت دوباره به صحنه رقابتها بازگشته بود، در رقابتهای باشگاههای آسیا و جوانان قاره پهناور جهان ضمن درو کردن تمام مدالهای طلای دسته سنگین وزن، رکودهای جدیدی در رده جوانان جهان به نام خود ثبت کرد و به تعبیری روی دست حسین رضازاده بلند شد، اما در آستانه رقابتهای جهانی گویانگ به سال 2009 ، به طرز مشکوکی خبر از مصدومیت نابهنگام وی داده شد و در فاصله 24 ساعت مانده تا کسب مدال طلای دسته 105+ کیلوگرم، کادر فنی با بهانه ای واهی مانع از افتخارآفرینی این جوان ایرانی شد.
نکته جالب اینکه علیرغم امکان استفاده از بهداد سلیمی کرد آسیابی در این وزن و حضور پیوسته او در اردوهای تیم ملی، اجازه وزنه زدن به او هم داده نشد تا دست ایران از کسب عنوان خالی تر از همیشه بماند. ضمن اینکه در این جریان هم ردی از برادر دکتر طاهری به عنوان فرد همراه تیم ملی دیده می شود.
با این حال رضازاده در بازگشت به کشور ارتقا درجه یافت و سرپرست موقت فدراسیون وزنه برداری شد. داراب ریاحی نیز نایب رئیس وی شد تا شائبه همکاری های پشت پرده این دو نفر در طول سالهای 2007 تا 2009 پررنگ تر به نظر برسد.
پیرمرد پول پرست 70 سالهبعدها اعلام شد که سعیدعلی حسینی دوپینگی بوده و به این دلیل کادر فنی مانع از شرکت او در رقابتهای جهانی گویانگ شده است. مسئولان فدراسیون نیز اعلام کردند از موضوع اطلاع داشته و به همین دلیل جلوی محرومیت بلند مدت سعید علی حسینی، و وزنه برداری ایران را به نوعی گرفته اند. البته آنچه در ادامه رخ داد، بسیار جالب بود با آنکه اسم سعید علی حسینی در لیست دوپینگی های فدراسیون جهانی نبود اما نایب رئیس فدراسیون پیشاپیش خبر از محرومیت وی به خاطر مثبت بودن نمونه B آزمایش دوپینگش می دهد!
از طرفی عنوان می شود با وجود حداقل 3 دوپینگی در سال 2009 برای وزنه برداری ایران (و به روایتی 5 دوپینگی که نام دو تن دیگر بزودی رسما اعلام می شود) رئیس فدراسیون جهانی رضایت داده از تعلیق وزنه برداری ایران و حتی اخذ جریمه نقدی صرف نظر کند، به شرط آنکه این دفعه، بار آخر اشتباهات این چنینی باشد!
علی حسینی خود می گوید کادر فنی تیم ملی ایران به دستور تاماش آیان مانع از وزنه زدن این وزنه بردار شده و در واقع این یک دستور اکید از مقامات بالای فدراسیون جهانی بوده است!
همه این اتفاقات منجر به حضور دست اندرکاران فعلی فدراسیون در بوداپست ، مقر فدراسیون جهانی وزنه برداری شده و آنچه در نهایت رخ می دهد، پرشدن جیب گشاد پیرمرد 70 ساله ای است که بیش از 30 سال به بهانه مبارزه با پدیده دوپینگ، سرمایه کشورها را چپاول کرده و در راه مقاصدی که خود بهتر می داند، خرج می کند. مردی که شائبه صهیونیست بودن وی نیز مطرح شده است.
Posts
0 نظرهای شما:
Post a Comment