نگاهی به سریال «خسته دلان» ساخته سیروس الوند
آدمهایی که با قطار زندگی فرار می کنند
ایسکانیوز: سریال «خسته دلان» ساخته سیروس الوند به آدمهایی
می پردازد که در زندگی ،خسته عاصی و درگیر مشکلات فراوانی هستند.
سریال خسته دلان چند هفته ای که با داستانهای متنوع وجذاب خود میهامان بیندگان تلویزیون شده است. این سریال پس ازساخت چند تله فیلم تلویزیونی توسط الوند اولین سریال این کارگردان سینماست
. ساخت تله فیلم هایی چون: «مرد» ، «ستاره‌های سوخته» و «عروس برفی» حاصل همکاری الوند با تلویزیون بوده است .هرچند هیچ‌کدام موفقیتی درخور شایسته برای این کارگردان سینما نبودند اما نباید از یاد برد که با توجه به شرایط حاکم برسینما و روآوردن به ساخت فیلم های گیشه پسند وسطحی «الوند» نیز برای فرار از ساخت این گونه آثار به تلویزیون پناه آورده است. تا بخت خود را در سینما نیز بیازماید.
«سیروس الوند» سریال خسته‌دلان را با حضور تعداد زیادی از بازیگران سینما و تلویزیون ساخته که این روزها در حال پخش از شبکه اول سیما است. قسمت عمده سریال«خسته‌دلان» درداخل کوپه قطارهایی می گذرد. در هر قسمت بازیگران ثابت و اصلی خسته‌دلان همراه با یک سری بازیگران میهمان حضور دارند. الوند در بازی گرفتن از بازیگران عمده آثارش در سینما تاکنون موفق بوده و مهارت وتسلط خود را به خوبی نشان داده است . او می‌دانند که چطور باید از استعداد و توانایی حرفه‌ای بازیگران فیلمها وسریالش به نفع اثری که می‌سازند بهره بگیرند. اما در سریال «خسته دلان» اغلب از بازیگرانی استفاده شده که به خوبی در قالب شخصیت‌هایی ایفای نقش می‌کنند که در دیگر فیلمها وسریال ها نیز این گونه بازی داشتند. به عنوان مثال «علی نصیریان» و «کورش تهامی» که در بیشتر قسمتها حضور دارند. این دو بازیگر پرسوناژ قبلی سریال ها وفیلم هایشان هستند. در این میان شاید بتوان گفت تنها بازیگرانی که به صورت میهمان در سریال حضور دارند توانسته اند بازی متفاوتی را ارائه دهند. مثل مسعود رایگان که در یکی از قسمتها به خوبی در نقش یک عکاس نابینا بازی کرد.
از طرفی ساختار دراماتیک خسته‌دلان به نوعی است که توانسته از بازیگران مهمان به دلیل این که بازیگران سینما به خاطر فشردگی برنامه کاری‌شان فرصت حضور در پروژه‌های طولانی مدت تلویزیونی را ندارند، و می‌توانند در یک یا چند اپیزود مجموعه‌هایی تلویزیونی حاضر شوند ،استفاده کند. از طرفی نباید به این دلیل از یاد برد که اعتبار و پیشینه سیروس الوند به عنوان یک کارگردان قدیمی سینما نیز باعث شده تعداد زیادی از بازیگرانی که معمولاً در تلویزیون کم‌کار هستند، به عنوان بازیگر مهمان در خسته‌دلان بازی کنند. سریال «خسته‌دلان» را باید از جهت نوع اجرا و لوکیشن تا اندازه‌ای نوآورانه به حساب آورد .
به هر حال، فیلمبرداری سریالی طولانی در یک لوکیشن آن هم درداخل قطار، گوپه و راه روها، کار دشوار و چالش‌برانگیزی است. به همین دلیل طراح صحنه این سریال با ساخت دکور یک قطار واقعی سعی کرده فضای سریال را به سمت رئال ببرد از طرفی نباید از یاد برد که فیلمبرداری در یک قطارواقعی هم صرفه اقتصادی برای تهیه کننده ندارد وهم این که نمی توان به مدت طولانی در داخل یک قطار به دلیل حضور مسافران تصویر برداری کرد. به همین دلیل دکور قطار برای راحتی بازیگران ،فیلم بردار و کارگردان کمی بزرگ‌تر از اندازه واقعی ساخته شده و فضاهای داخلی پهن‌تر و جادارتر هستند تا حرکت عوامل فنی راحت‌تر انجام شود. همچنین نباید از یاد برد که در این سریال برای ترکیب بخشهایی که در ان قطار ازپشت پنجره‌های قطار از تصاویری که با فناوری رایانه‌ای به تصاویر اصلی وصل شدند تا حس حرکت قطار را منتقل کنند.
که در ایم راه نثیز موفق بوده است واین نشان از تبحرو کار بلدی الوند در مقام کارگردان سریال بوده که توانسته با همه این تمهیدات سریال را خسته‌دلان که لحاظ اجرا پروژه سختی بوده ، به سرانجام برساند. سریال « خسته دلان » با توجه به فضا ودکور متفاوت خود که ماجراهای داستان به جای آن که مانند اغلب سریال‌ها در فضای بسته آپارتمانی اتفاق بیفتد در یک قطار در حال حرکت روی می‌دهد، باعث ایجاد تنوع می‌شود.
به لحاظ چشم‌اندازها و نوع قاب‌بندی بسیار غنی که این سریال دارد و طیف متنوعی از تصاویر را در پس‌زمینه داستان به بیننده نشان می دهد. البته فناوری به کار رفته در در این سریال به خصوص تصاویر پشت پنجره قطار در حین حرکت به دلیل کمبود هایی که در بخش طراحی، انتخاب و کارگذاری تصاویری در سریال ها وفیلم های سینمایی در کشور ما وجود دارد. یک پارچگی ویکنواختی و طبیعی بودن خود را ندارند . این معضل به خصوص در اکثر تله فیلمهایی که ساخته می شود به دلیل پایین آوردن هزینه های کم کاملا مشهود است .
اما انصاف را نباید فراموش کرد چرا که در این سریال به خوبی ،هرچند با وجود چند اشکال نسبت به دیگر آثار تلویزیونی خوب عمل شده است. واین گامی به جلوبرای این مجموعه به حساب می آید. در مجموع می توان گفت: سریال« خسته‌دلان» در کارگردانی و اجرا به خصوص درنوع چینش میزانسن و طراحی حرکات دوربین در فضای بسته بسیار ماهرانه عمل کرده است. کارگردان سریال توانسته با تسلط و هوشمندی فضای تنگ و دست‌وپاگیر راهروهای قطار را به میدانی برای رفت‌وآمد شخصیت‌ها تبدیل کند، و درطول هرقسمت سریال هرچند وقت یک بار به بهانه‌ای دوربین را از قطار بیرون می‌برد تا فضای داخل قطار برای مخاطب خسته‌کننده و تکراری نباشد.
اما مهم‌ترین خطری که چنین سریالی را تهدید می‌کند این است که چشم مخاطب از دیدن فضاهای بسته و داخلی خسته شود و لوکیشن محدود قطار حالتی کسالت‌بار ایجاد کند. اما الوند در خسته‌دلان کوشیده با تنوع بخشیدن به حرکت‌های دوربین و انتخاب کادرهای متفاوت در فیلمبرداری، این ریسک را به حداقل برساند. شاید در محیط بسته یک واگن یا راهروی باریک نتوان از عناصری مانند رنگ، اشیا و نورهای مختلف برای تصویرسازی استفاده کرد ولی الوند با همان امکانات محدودی که در اختیار داشته، تصاویر را با تغییر زوایای دوربین و نورپردازی به نحوی پردازش کرده که مخاطب تلویزیون خسته ودلزده نشده ومشتاقانه پیگیر ادامه سریال باشد.
Posts
0 نظرهای شما:
Post a Comment