نامه ي سرگشاده به رئيس جمهور
بنام پروردگار
جناب دكتر احمدي نژاد،رياست محترم جمهوري اسلامي ايران
،با سلام،كه عازم شهر ايروان، پايتخت ارمنستان، « كاسپين » سه روز از واقعه ي جانگداز سقوط هواپيماي متعلق به ناوگان هواپيماييبود، گذشته است؛ واقع هاي كه جان 168 انسان بيگناه را گرفت و بدن هاي پرپر شده ي آنها را در دشتهاي قزوين پراكنده كرد؛
واقعه اي كه خانواده هاي بيشماري را براي هميشه سوگوار و داغ دار ساخت؛ واقعه اي كه مسئوليتش، مطابق عرفبين الملل، مستقيماً بر عهده ي اين خطوط هواپيمايي، سازمان هواپيمايي و نيز وزارت راه وترابري كشور مي باشد...
اما آنچه مرا به نوشتن اين سطور واداشته است، بي تفاوتي مشخص دولت در قبال اين فاجعه ي شوم است كه احساساتعميق من را ب هعنوان يك ايرانيِ ارمني كه بيش از 10 تن از خويشاوندان و آشنايان خود، و نيز تي م ملي جودوي نوجوانانميهنش را در اين واقعه از دست داده است، جريحه دار مي كند.
اگرچه فقط 7 نفر از مسافران بخت برگشته ي اين پرواز نابازگشت غيرايراني بودند (فقط 5 شهروند ارمنستاني و 2 شهروندرا ايفا مي كرد، روز پنجشنبه « مقصد پرواز » گرجستاني)، اما رئيس جمهور ارمنستان كه در اين واقعه كشورش صرفاً نقش25 تير ماه را در سراسر كشور روز عزاي ملي اعلام كرد. به عبارتي ديگر، پرچم هاي جمهوري ارمنستان در سراسر نقاطدنيا، از جمله تهران، در عزاي جانباختگان اين پرواز شوم - 161 شهروند ايراني - نيمه افراشته شدند، درحالي كه صدا وسيماي كشورمان همچنان به پخش برنامه هاي عادي خود (از جمله فيلم هاي كمدي و برنامه هاي شاد) ادامه مي داد...
« رئيس جمهور كل ملت ايران » پرسش من بعنوان يك شهروند ايرانيِ ارمني از شما كه مانند هر رئيس جمهوري، خود رامي خوانيد اين است كه آيا فكر مي كنيد فقط انتشار يك پيام تسليت رسمي قادر است از داغ خانواده هاي قربانيان بدون قبرمانده و نيز بار مسئوليت .... در قبال اين فاجعه بكاهد؟ چرا بايد جمهوري ارمنستان و رئيس جمهورش براي شهروندانخود بدانم؟ اصلاً چگونه « رسانه ي ملي » عزاداري كنند؟ چگونه من خواهم توانست از اين پس صدا و سيما را .....مي توانم از اين پس به..... بودن خود ببالم؟
با كمال احترام،يك شهروند داغدار ايرانيِ ارمني
26 تير 1388 - تهران
Posts
0 نظرهای شما:
Post a Comment