دايه‌هاي پرشمار موسيقي، تهيه‌كنندگان را به زانو درآورده‌اند

نگاهي به وضعيت برگزاركننده‌هاي كنسرت در كشور‎؛

دايه‌هاي پرشمار موسيقي، تهيه‌كنندگان را به زانو درآورده‌اند

تهيه‌كنندگان موسيقي در مواجه با سالن‌هاي خالي از تماشاگر دودمان خود را به باد مي‌دهند و عطاي اجراي كنسرت را به لقايش مي‌بخشند تا شايد با راه‌اندازي يك سوپرماركت، گذران زندگي را براي خود آسانتر كنند.

تهيه‌كنندگان موسيقي در مواجه با سالن‌هاي خالي از تماشاگر دودمان خود را به باد مي‌دهند و عطاي اجراي كنسرت را به لقايش مي‌بخشند تا شايد با راه‌اندازي يك سوپرماركت، گذران زندگي را براي خود آسانتر كنند.
ایلنا: بسياري بر اين اعتقاد دارند؛ زماني كه قيمت بليت‌هاي كنسرت تا 50 هزار تومان هم مي‌رسد، تهيه‌كننده بيشترين نفع اقتصادي را مي‌برد اما وضعيت تهيه‌كننده‌هاي موسيقي به يك تيغ دولبه مي‌ماند. بعضي مواقع استقبال چنان زياد مي‌شود كه بليت‌ها در كوتاه‌ترين زمان ممكن به فروش مي‌رسد و در بعضي مواقع؛ سالن‌ها خالي از تماشاگر است و دودمان تهيه‌كننده موسيقي به باد مي‌رود و در اين شرايط برگزاركنندگان كنسرت عطاي برگزاري كنسرت را به لقايش مي‌بخشند و راه‌اندازي يك سوپرماركت را به راه‌اندازي موسسه برگزاري كنسرت ترجيح مي‌هند!
*سياست‌هاي غلط و ديگر هيچ
مجيد طوسي با اين ادعا كه تاكنون 480 كنسرت برگزار كرده است؛ انگشت را به سمت سرمايه‌گذاران كنسرت نشانه مي‌رود و مي‌گويد: هم‌اكنون سرمايه‌گذاران درك درستي از جايگاه خواننده و موقعيت آنها در اجتماع ندارند و با يك جمع و تفريق سرانگشتي انتظار دارند به سودهاي كلان دست پيدا كنند. اما محاسبات آنها به دليل ناآگاهي به هم مي‌خورد و نتيجه برعكس مي‌دهد. طوسي مي‌افزايد: بسياري از خواننده‌ها؛ قابليت پركردن سالن چهار هزار نفري وزارت كشور را دارند اما بعضي در حد سالن اريكه ايرانيان مي‌توانند مخاطب داشته باشند. مدير شركت سلفانت، از سياست‌هاي دفتر موسيقي وزارت ارشاد كه به ضرر تهيه‌كننده موسيقي است، انتقاد مي‌كند. وي، مشكلاتي كه با آن دست و پنجه نرم مي‌كند را اين‌گونه برمي‌شمارد: هم‌اكنون به گروه‌هاي پاپ بيشتر از سه سانس در تهران مجوز داده نمي‌شود. شهرستان‌ها اما وضعيت به مراتب بدتري دارند. مسئولان دولتي براي برگزاري كنسرت‌هاي پاپ در اين نقاط، به سالن‌هاي بالاي هزار نفر مجوز برگزاري نمي‌دهند. وي، ‌توان اقتصاد مردم را در بي‌استقبالي از كنسرت‌ها و موسيقي بي‌تاثير نمي‌داند اظهار مي‌دارد: در كنسرت‌ها؛ بليت‌هاي با قيمت 10 و 20 هزارتوماني به فروش مي‌رسد اما بليت‌هاي 40 و 50 هزار توماني به سختي به فروش مي‌رسد؛ در اين راستا اگر تهيه‌كننده بخواهد هزينه‌هاي برگزاري را دربياورد؛ بايد تعداد سانس‌ها را بالاتر ببرد و قيمت بليت‌ را پايين بياورد كه متاسفانه با سياست‌هاي دفتر موسيقي هم نمي‌توان كاري كرد.
*مردم را مواخذه نكينم!
علي شجاعي به‌عنوان مدير موسسه گلچين آواي شرق، با صراحت از استقبال مردم دفاع مي‌كند و مي‌گويد: مردم كشور ما حتي در اين وضعيت بد اقتصادي؛ استقبال‌هاي خود را نشان‌ داده‌اند. شجاعي با تاكيد بر اين موضوع كه نمي‌توان مردم را مواخذه كرد، خاطرنشان مي‌كند: تهيه‌كننده كنسرت براي برگزار كردن يك كنسرت بايد به پارامترهاي زياد توجه كند كه ازميان آنها مي‌توان به بستري‌سازي، زمان، مكان كنسرت، بازارسنجي، زمان فروش بليت، چگونگي تبليغات و تحليل اطلاعات مربوط به تراكم برنامه‌هاي موسيقي اشاره كرد. مدير موسسه گلچين آواي شرق مي‌گويد: برگزاري كنسرت؛ عشق مي‌خواهد و به يقين كار در عرصه موسيقي با تجارت آهن فرق دارد. وي مي‌گويد: ضربان قلب برگزاركننده بايد با هيجان مثبت و منفي مخاطب كم و زياد شود و از خوشحالي و بي‌تفاوتي مخاطب بعداز پايان برنامه درس بگيرد. به‌اعتقاد شجاعي، مردم زماني‌كه موسيقي خوب گوش مي‌كنند و خدمات خوبي به آنها ارائه مي‌شود، از اينكه قيمت بالا براي بليت پرداخت كرده‌اند، ناراحت نيستند و براي كنسرت‌هاي بعدي علاقه‌مند‌تر مي‌شوند. وي، سخنان خود را با اين جمله پايان مي‌دهد كه اگر موزيك دوست نداشته باشد نمي‌تواند به مردم و علاقه‌مندي‌هاي آنها نيز توجه كند.
*تعداد سانس‌هاي موسيقي را مردم تعيين مي‌كنند نه مديران
در ادامه؛ حسين توتونچيان به‌عنوان مديرعامل موسسه ققنوس از قوانيني كه به تازگي در حوزه اجراي موسيقي مصوب شده است؛ گله كرده و مي‌گويد: طبق دستورالعمل جديد وزارت ارشاد؛ مجوز اجرا در شهرستان براي سالن‌هاي زير هزار نفر و تنها دو سانس اجرا؛ داده مي‌شود كه پايه و اساس اين قانون توجيه خاصي ندارد. توتونچيان، اين قانون را «تحميلي» ارزيابي كرده و آن را به نوعي محكوم كردن برگزاركننده‌هاي كنسرت به تعداد اجراي محدود مي‌داند. وي در ادامه گفته‌هاي خود صرفنظر از هزينه‌هاي برگزاري يك كنسرت مانند دستمزد خواننده و گروه، نور و صدا، رفت و آمد هواپيما و اقامت در هتل پنج ستاره... از هزينه‌اي غيرمعمولي سخن گفت كه كمتر رسانه‌اي شده است و آن هم اخذ غيرقانوني وجه نقد از شركت‌هاي برگزاركننده موسيقي توسط انجمن موسيقي و برخي اشخاص كه به تازگي شهرداري هم به اين ليست اضافه شده است (حدود 10%الي 20% از كل مبلغ فروش) سخن مي‌گويد. رقم دريافتي انجمن موسيقي براي يك سالن هزار نفري كه قيمت بليت آن 20 هزار تومان است؛ حداقل دو ميليون تومان است. وي مي‌گويد: اين هزينه‌ها را براي شهرستان‌هاي كرج، گرگان و اراك پرداخت كرده‌ام و مستندات قانوني آن راهم دراختيار دارم. به‌گفته توتونچيان، بالا رفتن هزينه‌هاي برگزاري كنسرت منجر مي‌شود كه فشار مستقيم آن به مخاطبان وارد شود اين درحالي است كه شعار دولت؛ مبارزه با فقر فرهنگي است و عامه مردم مي‌بايست با حمايت دولت، از فضاهاي موسيقايي موجود را با هزينه پايين استفاده كنند تا موسيقي لس‌آنجلسي در جامعه ترويج نشود. مديرعامل موسسه ققنوس، سياست‌هاي دفتر موسيقي وزارت ارشاد درخصوص تعداد اجراها و ظرفيت سالن‌ها را به نوعي محدود كردن هنر موسيقي به طور غيرمستقيم ارزيابي مي‌كند. وي به طور خاص درباره كنسرت‌هاي تهران مي‌گويد: تعداد سانس‌هاي موسيقي را بايد مردم تعيين كنند و نه مسوولان ! مردم با استقبال كردن و استقبال نكردن خود مي‌توانند تعداد سانس‌هاي يك كنسرت را كم و زياد كنند. وي مي‌افزايد: هزينه‌هاي اجراي كنسرت در شهر تهران مانند هزينه خام تبليغات در صفحه آخر روزنامه... هر روز به مبلغ 21.600.000 ريال، پورتابل هر ده روز .3.500.000 هزار ريال و براي يك ماه بيلبورد سه تا 18 ميليون تومان و... است كه به ديگر هزينه‌هاي معمول ديگر اضافه مي‌شود. اين برگزار‌كننده كنسرت خواستار تخفيف ويژه شهرداري و مراكز و ارگان‌هاي دولتي براي سالن‌هاي كنسرت و حمايت ويژه فرماندهي بزرگ تهران براي هزينه اماكن دست‌كم براي كنسرت‌هاي سنتي شده و مي‌گويد: سياست وزارت ارشاد؛ حمايت از موسيقي سنتي است اما اين حمايت بايد در پايين آوردن قيمت‌هاي بليت كنسرت توسط ديگر عوامل مانند شهرداري و مراكز و ارگان‌هاي دولتي هم نمايان شود تا مردم بتوانند از آن استفاده كنند چراكه كاهش قيمت بليط منجر به تحقق شعار دولت مبني بر حمايت از قشر متوسط وضعيف جامعه‏ در برخورداري از فضاهاي فرهنگي و دوري از فاصله طبقات اجتماعي مي‌شود.
*برخي رسانه‌ها بهره‌كشي مي‌كنند بابك چمن‌آرا به‌عنوان مدير موسسه آواي خورشيد كه آخرين كنسرتي كه برگزار كرده است به سال 85 برمي‌گردد، مي‌گويد: متاسفانه در اين جامعه هيچ اتفاق فرهنگي، سوبسيد ندارد و همه هزينه‌ها كه شامل سالن، هزينه‌هاي سرسام‌آور تبليغات، دستمزد نوازنده، خواننده و ... برعهده تهيه‌كننده است. وي مي‌افزايد: هم‌اكنون قيمت يك باكس تبليغات در روزنامه... دو ميليون تومان است كه درصورت فرهنگي بودن شركت، اين رقم شش درصد معادل 120 هزار تومان، تخفيف مي‌گيرد. همچنين تخفيف 20 درصدي به‌دليل نشر كالاهاي فرهنگي ديگر به‌شرط نبودن اسپانسر به تهيه‌كننده كنسرت؛ اختصاص داده مي‌شود. چمن‌آرا خواستار همكاري معاونت مطبوعاتي ارشاد براي تبليغ ارزان قيمت كالاهاي فرهنگي مي‌شود و اظهار مي‌دارد: متاسفانه روزنامه... در نبود تيراژ بالاي براي روزنامه‌هاي ديگر به بهره‌كشي روي آورده است.

گزارش از: آمن
1389/4/15 - 11:12:36 کد خبر : 133780

وارطان داوتیان